Essen und Trinken in Angeln
Karl Kildentoft und Maria Emken in: "Bi uns in'n Dörp" - Steinberg in Angeln. Eine Hörfunksendung des Nordwestdeutschen Rundfunks - 2. Programm Nord - vom 28. März 1953
Angler Muck
Karl Kildentoft: Ja, de Angler Muck, dat is so'n schöne Getränk bi uns in Angeln hier. Wie dat herstellt warrt, dat kann ick Se genau vertelln: Man nimmt dar en halve Liter kaakend Water un deit nu, neuerdings, na de Krieg, man en gestrekene Eetleppel vull Zucker darto. Vör de Krieg, dar weer dat etwas anners. Dor weer de Rum sööter, as wat'n jetzt is, un darum maktman jetzt weniger Zucker. Un to disse halve Liter Water, dar gifft man denn en halve Liter Rum darto. Un dat es denn en ganz schöne Getränk, wie wi dat hier bi uns in Angeln so sehr gern mög'n. Un wenn man nu en kleene beten mehr Rum darto deit, dann nennt man disse Muck bi uns en "Horrebass", dat bedüüt, de is schön stark. Denn so wat warrt meistens so bi Meierieversammlungen un so wieder, wo bloß Herren sind, nahmen, aver wenn Damen darbi sind, denn warrt'n etwas weniger scharp makt. Un wenn man denn so'n Gesellschaft hett, denn reknet man dörchschnittlich een Muck de Mann, denn hett man schön drunken. Un wenn man noch en beten mehr drinken deit, denn kriggt man runde Fööt naher, un wenn man denn bedenkt, dat de Eerde ok rund is, denn is dat en ganz beschwerliche Fortkamen!
Schnüsch
Maria Emken: Unse leeve Kalli hett nu eben vertellt, wie dat mit de Angler Muck makt warrt, un ick will ju nu vertelln, wat dat op sick hett mit unse Nationalgericht, de Schnüsch. Nu kann ick nich eenfach segg'n as'n annere Rezept: "... man nehme"; denn dat hangt af vun de Jahrestied. Wi fangen darmit an, wenn de erste gröne Arfen un Bohnen un de nüe Kartüffeln in de Gaarn sind. Un bi uns is dat nu so, mien Mann, dat is so'n richtige Schnüsch-Eeter. Sobald de Arfen blots in de Eerde sind, kann he al nich mehr de Tied aftöb'n, dat he Schnüsch kriegen kann. Denn warrn Kartüffeln opgraavt, un en örnliche groote Bund - heff ick al snackt vun Wuddeln? nee! - geele Wuddeln, un en Handvull Petersill. Nu warrt dat denn allens torecht makt, de Arfen utpaalt, un de Bohnen utpaalt, de gröne Bohnen kleen schneden, un de Karotten kleen schneden, de Kartüffeln warrn egentlich as Puulkartüffeln opsett, aver dat kann man ok ruhig schrapen un naher stampen, dat is nu Geschmacksaak. Fröher wurr dat denn allens afkaakt, un de ganze Gemüse op en Dörslag daan, un dat Water keem denn weg in de Utguss.
Aver siet so'n 20 Jahr sind wi nu hier, wenn wi ok vun't Land sind, nich mehr ganz so rückständig, wie weeten ok wat vun de Vitamine, un wi dämpen nu dat Gemüse. Un wenn dat fertig is, un de kartüffeln sind fertig, denn kaakt man 'n paar Liter Melk, un denn kümmt dat allens tohopen, dat Gemüse, de Kartüffeln, un toletzt kümmt dar en groote schöne Stück Bodder an, un en ganze Masse hackte Petersill. Nu warrn Se ja all denken. dat is ja so'n beten weekliche Eeten, un darüm mutt man dar so'n beten wat Deftiges tohebb'n. Un meistens is denn in de dore Tied ok grade de Schink so wiet, dat he so richtig in de Bloom is, un denn gifft dat en schöne groote Teller vull Schink, un fröher geev dat en salte Hering, aver hüüt nehmen wi ja denn meistens en Matjesfilet. De Einheimischen, de sind dat ja nu vun Kind an gewohnt, un sind ja restlos begeistert vun sehr's Eeten. Allerdings wenn wie Besöök hebb'n, un denn mien Mann seggt, wat meenst du, schüll'n wi nich morgen ok mal Schnüsch hebb'n, un se weeten wüll'n, wat dar in is, denn sind se eerst all ganz entsetzt, un meenen, dat is ja en reine Breekmittel, Melksupp mit Gemüse in! Un se eten denn ja mit, un de Hauptsaak is för de natürlich de Schink, un ick gloov ok nich, dat se dat to Huus kaaken doon. Aver de segg'n doch immer, dat hett se gut schmeckt.
Quelle
Karl Kildentoft und Maria Emken in: "Bi uns in'n Dörp - Steinberg in Angeln. Eine Hörfunksendung des Nordwestdeutschen Rundfunks - 2. Programm Nord - vom 28. März 1953, abgedruckt im Heft 2 der "Kleinen Reihe" des Kirchspielarchivs Steinberg - mit CD - www.steinberg-ostsee.de